W wersji Linuksa 2.6.22 jądro wzbogaciło się o technikę zwaną “deferred IO”. Bezpośrednią przyczyną jej wprowadzenia jest nowy typ wyświetlaczy, zwany “elektronicznym papierem” (lub e-papierem).

W odróżnieniu od tradycyjnych monitorów oraz zwykłych monitorów LCD obraz na e-papierze nie wymaga stałego odświeżania ani podświetlania, a więc jest znacznie mniej prądożerny. Inną jego zaletą jest niezwykła czytelność nawet przy dużym nasłonecznieniu. Dzięki tym swoim cechom e-papier świetnie nadaje się do urządzeń przenośnych takich jak e-booki (np. Amazon Kindle) czy telefony komórkowe (np. Motorola F3).

Wadą z punktu widzenia programisty Linuksa jest natomiast zupełnie inny mechanizm obsługi. Artykuł Jayi Kumara wyjaśnia techniczne problemy związane z tymi wyświetlaczami.