Bruce Dubbs wysłał na lfs-dev informację o wydaniu najnowszej wersji dystrybucji LFS o numerku 6.4. Spośród innych linuksowych dystrybucji przyjaznych dla użytkownika LFS wyróżnia się tym, że daje użytkownikowi całkowitą kontrolę nad tym, co i jak sobie zainstaluje.
(Do obrażonych fanów Gentoo – wasza dystrybucja to tylko namiastka user friendly prezentowanego przez LFS. Gentoo jest dla ludzi, którzy nie potrafią obsłużyć patcha… ;))
W najnowszej wersji LFS dostajemy instrukcję krok po kroku jak zbudować środowisko złożone w głównej mierze z kompilatorów i bibliotek, dzięki którym zbudujemy swój wymarzony, szybki, bezpieczny, przyjazny dla użytkownika system linuksowy.
Instalacja LFS jest podzielona na dwa etapy:
- budowa środowiska służącego do budowy systemu (wszystkie programy są zlinkowane statycznie)
- budowa środowiska docelowego (możemy wykonać tę czynność na dwa sposoby – uruchomić środowisko tymczasowe zbudowane w kroku pierwszym lub przez chroot z innego systemu linuksowego)
W jej wyniku otrzymujemy system składający się z pakietów:
- Autoconf
- Automake
- Bash
- Bash Documentation
- Berkeley DB
- Binutils
- Bison
- Bzip2
- Coreutils
- DejaGNU
- Diffutils
- E2fsprogs
- Expect
- File
- Findutils
- Flex
- Gawk
- GCC
- Gettext
- Glibc
- GMP
- Grep
- Groff
- GRUB
- Gzip
- Iana-Etc
- Inetutils
- IPRoute2
- Kbd
- Less
- LFS-Bootscripts
- Libtool
- Linux
- M4
- Make
- Man-DB
- Man-pages
- Module-Init-Tools
- MPFR
- Ncurses
- Patch
- Perl
- Procps
- Psmisc
- Readline
- Sed
- Shadow
- Sysklogd
- Sysvinit
- Tar
- Tcl
- Texinfo
- Udev
- Udev Configuration Tarball
- Util-linux-ng
- Vim
- Vim language files
- Zlib
…dzięki którym będziemy mogli w sposób zupełnie user-friendly przejść do instalacji BLFS 🙂
Najfajniejsze w LFS jest to, że wcale nie musimy instalować programów w wersjach opisanych w podręczniku – możemy zamiast jądra w wersji 2.6.27.4 wziąć jądro w wersji 2.6.26.26 i jak nic nie zepsujemy, to będzie działać.
LFS jako dystrybucja w pełni przyjazna dla użytkowników ma trochę wyższe wymagania sprzętowe niż mniej przyjazna konkurencja np. Ubuntu – wymaga umiejętności czytania ze zrozumieniem oraz sprawności manualnej przynajmniej na poziomie używania kombinacji ctrl-c, ctrl-v. W niektórych etapach instalacji np. podczas kompilacji jądra wymagane są trochę wyższe umiejętności.
LFS jest dystrybucją przeznaczoną dla posiadaczy x86_32, dla posiadaczy innych architektur powstał CLFS. Istnieje też możliwość automatycznego budowania tzw. ALFS oraz stworzenia systemu nastawionego na bezpieczeństwo HLFS.