Nowe wydanie oprócz usuwania błędów i uzupełniania kolejnych części API oryginalnego .NET Framework przynosi kilka nowych funkcjonalności których nie ma w .NET Microsoftu.

Prawdopodobnie najważniejsza zmiana względem poprzedniego wydania dokonała się w trzewiach Mono i jest nią zamiana sposobu reprezentacji kodu pośredniego z drzewiastego na liniowy, co powoduje znaczne przyspieszenie wykonania programu.

Szczególnie ciekawe wydają się także dwie nowe funkcjonalności:

• możliwość pełnego kompilowania kodu przed wykonaniem (ang. Full Ahead of Time Compilation)
  dzięki czemu potencjalnie możliwe jest uruchamianie programów C# na urządzeniach takich jak np. IPhone, gdzie istnieje blokada wykonywania instrukcji programu z zapisywalnych stron pamięci
• wsparcie dla instrukcji SIMD (przyspieszających obliczenia)
  Mono oferuje bibliotekę która – upraszczając nieco – tłumaczy operacje wykonywane na typach zdefiniowanych w Mono.Simd na instrukcje rozszerzone np. SSE2
  Na tej stronie Miguel De Icaza (założyciel projektu Mono) pokazuje przykład użycia.

Z pozostałych ważnych zmian wymienić należy:

• dodano nową usługę kompilatora Mono.CSharp.Evaluator, umożliwiającą zastosowanie C# jako języka skryptowego wewnątrz aplikacji programisty.
• interaktywny shell C# (komenda ‚csharp’ – czyli coś jak irb w Ruby)
• ponad 200 poprawionych błędów w implementacji Windows.Forms (biblioteka do okienek)
• przepisano interpreter wyrażeń regularnych używany przez System.Text.RegularExpressions
• okienkowe narzędzie ‚mperfmon’ mające ułatwić monitorowanie wydajności systemu.

Jak to się zwykło robić, zachęcam do przeczytania oryginalnej informacji o wydaniu.