6 marca ukazała się pierwsza praktyczna implementacja kodeka obrazu Dirac, Schrödinger 1.0. To oznacza, że mamy wreszcie narzędzia do obsługi nowoczesnego i neutralnego formatu kodowania obrazu.

Do tej pory jedyną otwartą propozycją kodowania obrazu była Theora, ale nawet jej twórcy nie mieli złudzeń, że jest to tylko ulepszanie formatu rodem z poprzedniej epoki.

Rozwijany przez BBC Dirac to już współczesny kodek, wykorzystujący kompresję falkową. Pod koniec zeszłego roku format Dirac (w wersji Pro) został zgłoszony do SMPTE jako przyszły standard kompresji VC-2. Format został opisany w dokumencie Dirac Bytestream Specification 2.0.0 i równocześnie z nim pojawiło się wzorcowe wydanie Dirac 0.9, napisane w C++.

Schrödinger jest implementacją tego samego formatu, ale pisaną w ANSI C z optymalizacją asemblerową przy użyciu biblioteki liboil, i pierwszą przeznaczoną do praktycznych zastosowań. Co istotne, projekt oferuje od razu zestaw wtyczek do GStreamera. Trwają prace nad umieszczaniem strumieni obrazu typu Dirac w kontenerach Ogg, a w następnej kolejności także w kontenerach MPEG-TS.