A ja będę uparty. Nie byłbym ograniczony do sposobu pracy: ja jestem TU (w klawiaturze i myszce) a efekty są TAM (na monitorze). Nie zawsze też potrzebuję pełnego układu qwerty, na przykład podczas trzymania focusu na GIMPie klawiatura mogłaby być inna, z ładnymi dużymi przyciskami do obracania, czy na przykład guzikami R, G i B do balansowania kolorami, albo kółkiem, takim jak czasami są na tabletach.

:

Podczas słuchania muzyki mogłaby się pojawiać minikonsoleta z suwakami i pokrętłami jak na mikserach.

:

Wspomnę jeszcze o różnych specjalistycznych programach, dla których taki laptop mógłby być przenośnym terminalem. Jeśli obydwa ekrany mogłyby być dotykowe praca przy komputerze byłaby znacznie łatwiejsza i szybsza (tylko owo oprogramowanie trzeba by dostosować do takiego sposobu pracy). Na przykład na jednym monitorze szukam w Nautilusie obrazków do tekstu, a na drugim wklejam je w odpowiednie miejsca do Writera – proste i szybkie, bez klikaniny.

:

Co do kodu źródłowego, no to odręcznie byłby problem, ale na ekranie dotykowym można pisać bardzo szybko – w wielu domofonach są dotykowe klawiatury (co prawda są takie ze względu na dłuższą żywotność) i łatwo się po nich pisze. Zwłaszcza można wykorzystać "ślizganie" palców po numerach żeby wpisywać je szybciej, tylko trzeba pewnej wprawy.

:

Poza tym poprawne pismo ręczne jest zdecydowanie bardziej eleganckie od fontów, tylko po prostu chyba jesteśmy przyzwyczajeni do maszynopisu.

Ekrany dotykowe mają swoje zastosowania – programy graficzne, muzyczne i pewnie masa innych, do obsługi których klawiaturę się _adoptuje_ (wybierając np. jakieś skróty klawiszowe).

Natomiast do wprowadzania tekstu póki co lepszej metody nie wynaleziono (a przynajmniej ja nie słyszałem i z pewnością nie jest to ekran dotykowy).

Po waszych opisach od razu widać, kto nigdy nie pracował na takim sprzęcie.

Ręcznie to ja na kartce piszę 2 razy wolniej, niż na klawiaturze, a po napisaniu strony tekstu boli mnie ręka (nie wspominając już, że jest to zupełnie nieczytelne dla innych).