@mby7930: Ale moment – przeciez to, ze ziemia nalezy do kogostam, wynika wylacznie z _MONOPOLU_ narzuconego innym osobom, _KUPIONEGO_ przez osobe, ktora chce miec na dany fragment ziemi monopol. Innymi slowy – gdybys mial zamiar zachowac spojnosc swoich pogladow, powinienes walczyc takze z „wlasnoscia” (bo to przeciez, zgodnie z twoimi pogladami, zadna wlasnosc – nie mozna tego wziac do reki ani ukrasc) ziemi. Innymi slowy, z twojej filozofii wynika, ze amerykanie wchodzac na cudze terytoria po prostu dochodzili swoich praw lamiac monopol.

Nie odpowiedziałeś dlaczego wymuszenia coraz bardziej skostniałego modelu za egzemplarz w prawie i praktyce są bardziej dopuszczalne? A wykorzystanie "komercyjne" (w sensie wymagania zgody, np. płatnej) to tylko szczególny wypadek ogólnej zasady swobodnego przepływu dóbr niematerialnych – taka cienka skorupka na wielkim jaju (http://www.law.duke.edu/cspd/comics/ s. 45).

A to zdanie kogoś, kto uważa, że prawo autorskie w założeniach da się utrzymać, tylko się wynaturzyło – nawet on nie podtrzymuje złudzenia, że Britney może decydować i pobierać opłaty za każdy rodzaj wykorzystania swojego utworu. Ja nie mam przekonania, że to się da utrzymać jak się "naprawi".

Na marginesie: jak rzadko bardzo kulturalna dyskusja wyszła jak dotąd, jak na kontrowersyjny temat. Oby tak dalej – bez obrażania też można mieć inne zdanie jak widać.

E, nie – jakoś widzę tu znajomych hardkorowych fighterów forumowych. =} Ale może sobota łagodzi usposobienie, kto wie. =}

Komiks czytasz chyba zgodnie z intencją autorów, natomiast ograniczenie prawa autorskiego nie jest tylko w czasie, ale też w zakresie. Ale nawet samo ograniczenie w czasie jest ciekawe – teoretycznie jest ono skończone, ale jeśli co jakiś czas wydłuża się znacznie ten czas, to w praktyce jest nie tylko nieskończone (codziennie można powiedzieć "no, przecież obiecałem, że 'jutro' i dotrzymam słowa – więc nie dziś"), ale jeszcze zagarnia z domeny publicznej dzieła już do niej należące.

Pojeżdżenie (w domyśle: twoją beemką, bo nie masz mocy decydować o każdym innym pojeżdżeniu) nie jest dobrem nieograniczonym – chyba, że dopuścimy pojeżdżenie w wyobraźni albo w opowiadaniu, czyli opuścimy dobra fizyczne. Dopóki chodzi o fizyczną beemkę, jest ograniczone wyłącznością – na raz może je realizować tylko jeden kierowca i tylko kilkoro pasażerów. Korzystanie z dóbr niematerialnych nie wyklucza nikogo – dlatego nie możemy w 1000 osób jeździć twoją beemką, nawet jako pasażerowie, natomiast możemy bić rekord grania "Hey, Joe" w setki gitarzystów (wrocławski rynek to kolejne ograniczenie, ale grać można także poza nim).

A co do warunków – jak napisałem w innym chyba wątku, w tej łamigłówce są przedsiębiorstwa, ale w konkretnym modelu prawnym. I te zasady ogólne są równie ważne jak ich wykorzystanie: jeśli prawo autorskie mówi o 70 latach po śmierci, to mogę się upierać, że dłużej, ale ten mój upór nie jest wiążący.

Nie wiadomo dlaczego zmiana tych warunków na korzystniejsze dla jednej ze stron jest słuszna – zasady się zmieniają w trakcie gry, więc trudno spokojnie stwierdzić "no, grajmy dalej, przecież to ta sama gra i są zasady". I co – czyżby na początku źle oszacowano konieczny czas (jak go szacowano w ogóle?), czy może próbuje się gotować homara po trochu?

Być może przy 14-letniej (od chwili publikacji, a nie śmierci autora) karencji nie byłoby problemu społecznego – nie wiem. Ale mam poważne wątpliwości, czy tu jakikolwiek monopol jest jeszcze do utrzymania. Na dziś więc jako kompromis można sprawdzić, czy to coś załatwi, ale ja z góry nie potrafię powiedzieć, że to będzie wystarczające.

Aleossochozi?

Prawo autorskie dotyczy także felietonów sportowych, planów architektonicznych, kroju spodni i wyglądu klawiatury; są też poważne dyskusje na temat tego co to są a czym nie są "materiały urzędowe", czyli gdzie się kończy prawo autorskie w działaniu państwa. Potężnie zawężasz temat.

Tak? A to niby w jaki sposób? Inżynier to nie humanista, a jego dzieło też podpada pod prawo autorskie. Podtrzymuję, że to straszne zawężenie.

Nie wiem skąd ci się wzięła jakąś ta "lewackość" (z drugiej strony jest może jakaś symetryczna do niej "prawackość" i się spierają te dwa obozy? jakoś są mi obce te klany).

Problem wynika nie z ideowych podstaw, tylko z bardzo praktycznego problemu, jakim jest łatwość kopiowania dóbr niematerialnych. Można trzymać rynek tradycyjnie, i tak robią dinozaury branż, czyli udawać, że nadal są to egzemplarze przywiązane niezwykle silnie do fizycznej reprezentacji. Dinozaury zastygły w kapitalizmie ograniczonych dóbr fizycznych, a można przecież szukać innych dróg zarobku, nie fetyszyzujących już egzemplarza – i takie eksperymenty pokazują, że faktycznie to działa.

I o to się toczy batalia, a nie – jak fałszywie to przedstawiasz – między tymi, co chcą za darmo i tymi, co chcą na tym zarobić. Śmiem twierdzić, że ci co się zafiksowali na egzemplarzu zapomnieli, co to jest kapitalizm w sensie wolnego rynku i próbują korzystać z tego, co kiedyś działało, zamykając oczy na zmienioną rzeczywistość dystrybucji dóbr niematerialnych.

Paley – wygodnie mówić o niej, bo jest artystką i jak najbardziej chce zarabiać, trudno jej zarzucać, że lekceważy pieniądze – przecież zachęca do wpłat, ale w innym modelu. To jest "lewackość"? Czy kapitalizm to tylko od egzemplarza, ale już nie ryczałtem, nie za usługi itp.?

Najgorsze jest, że dinozaury rynku nie tylko nie pozwalają urosnąć innym modelom, ale coraz bardziej wkraczają z kontrolą w prywatność ludzi, w prawo dozwolonego użytku itp., czyli to nie jest nieszkodliwe bierne upieranie się przy starym, ale dodatkowo agresja przeciw własnym klientom, a pośrednio (za pomocą kształtowania prawa) przeciw komu się da. Ta kontrola jest paranoiczna – stąd np. problem tzw. dzieł osieroconych: tak to jest, jak się myśli tylko o zacieśnianiu kontroli, a nie myśli kiedy jest ona zbędna a nawet szkodliwa.

Jeszcze raz: dyskusja nie jest między tymi, co chcą zarabiać i tymi, którzy chcą za darmo, tylko między tymi, którzy chcą kontrolować wszystko, żeby tylko nadal sprzedawać egzemplarze, i tych, którzy chcą zarabiać w mniej inwazyjne sposoby i dopuszczają naturalny przepływ bez zapłaty. A że odbiorcy chcą za darmo, to jest jasne – jakoś niby gorący zwolennicy kapitalizmu nigdy nie wspominają o klientach, zapominają, że to gra, w której "klient nasz pan". To żadna "lewackość", to pełny model kapitalistyczny przecież.

Rynek nie składa się wyłącznie z podaży i nie chodzi wyłącznie o interesy firm – interesy odbiorców są równie ważną częścią tego modelu. Więc może to nie są zwolennicy kapitalizmu, tylko "prawacy", którzy potrzebują jakichś "lewaków", żeby się z nimi spierać o drugorzędne problemy i mają straszny problem z tym, że egoistyczny interes odbiorców jest przeciwny niż równie egoistyczny interes sprzedawców?

@Gunther: to znaczy, że zarabianie dokoła wolnych licencji nie istnieje? Ciekawa teoria, ale bałbym się ją głosić na twoim miejscu. =}

Jeszcze raz: ja też uważam, że kapitalizm działa, tylko rozróżniam rynek dóbr ograniczonych (materialnych) od praktycznie nieograniczonych (niematerialnych). W pierwszym działa model od sztuki – i jakoś mało kto to kwestionuje – a w drugim coraz mniej działa, głównie siłą przyzwyczajenia i coraz mocniej egzekwowanych paragrafów. Tradycyjnie się tego nie dzieli, stąd złudzenie wynikające z uproszczenia, że jak ktoś kwestionuje rynek dóbr niematerialnych, to na pewno kwestionuje też rynek dóbr materialnych.

Apple Store być może jednak zarabia na czym innym, niż się wydaje – nie na kopiach, tylko na wygodzie i wielkości magazynu. Napster też działał, tylko model się nie spodobał. Gdyby nie to, może dziś mielibyśmy dużo wydajniejszy, tańszy i bardziej przyjazny klientowi model magazynu muzyki.

Oczywiście to się opiera na modelu prawa, to nie zależy tylko od Apple. Zarówno w literze (jeśli chodzi o wydłużanie działania praw autorskich), jak i w uzusie (coraz większe ograniczanie zasady dozwolonego użytku).

@ufoludek: Dlatego właśnie jestem głęboko sceptyczny, czy tradycyjny rynek praw autorskich można przywrócić – ludzie robią to, co zawsze, tylko współczesnymi technikami, i dla nich nie ma różnicy czy to na kasecie dla 3 znajomych, czy plikiem dla 3 tysięcy nieznajomych przy tej okazji. I nagle tego się im zabrania – wrócić do kaset raczej nie wrócą, zamilknąć raczej też nie zamilkną, a właściwie tylko takie opcje im daje tradycyjny model. Czy może jakieś jeszcze? Poza totalną inwigilacją, bo to wydaje mi się poza dyskusją. To na nich wymusza Britney i s-ka, świadomie czy nie, to w praktyce i tak ten sam efekt.

Natomiast to, że kiedyś ten model był mniej bezwzględny, to fakt – dlaczego miałbym nie dostrzegać plusów starszego rozwiązania? Przy czym nawet jego przywrócenie moim zdaniem i tak byłoby tylko mniej kiepskie, ale nie dobre, bo nie rozwiązuje sensownie problemów wynikających ze zmian kulturowych i technicznych.

Słyszałem tylko pojedyncze głosy tych, co marzyli jak by fajnie było gdyby można było wszystkim dawać w mordę, i całkiem powszechną tęsknotę, aby informacje łatwiej się roznosiły. Zgadnij, który kierunek myślenia zbudował cywilizację, a który ją niszczył.

A na jakiej podstawie twierdzisz, że by nie powstała? To jest założenie wynikające z przekonań i tak a nie inaczej ukształtowanej wyobraźni ("rzeczy cięższe od powietrza nie mogą latać"). Masz prawo tak sobie sądzić, ale to jest tylko pogląd, a nie oczywista oczywistość.

W książce "Against intellectual monopoly" akurat jest zgrubna historyczna analiza pokazująca, że nie ma korelacji między prawem autorskim a bodaj ilością kompozycji. Polecam też:

http://questioncopyright.org/what_we_lose_when_we…

Twoje twierdzenie jest tak samo bezpodstawne. Z doświadczenia możesz tylko powiedzieć, że w warunkach obecnych coś powstaje w jakimś tam stopniu, ale mówiąc, że gdyby tego nie było, to by nie powstawało, to już zwykła (czyli uprawniona) spekulacja.

Z mojej strony EOT.