> ale częściej instaluje się ze źródełek.

Może jest o i częste, ale warto polecić budowanie pakietów – szczególnie dla systemów produkcyjnych, gdzie nie chcemy ryzykować wyłączenia usługi na godzinę/dwie potrzebne do przebudowania jakiejś biblioteki i jej wszystkich, możliwych zależności (jeśli zabierzemy się za przebudowę jakiejś kluczowej biblioteki, np. BerkeleyDB, to przy "make update" pkgsrc odinstaluje i przebuduje zależne komponenty). To nie zawsze może być dobrym pomysłem. Ale zawsze możemy zrobić kopię /usr/pkg i odtworzyć wszystko jednym poleceniem "tar".

Osobiście wykorzystuję pkgsrc z CentOS/RHEL, Debianem3/4/5 i NetBSD. Dla każdego środowiska mam osobny chroot, w którym mogę sobie bezpiecznie budować dowolne, potrzebne paczki. Pkgsrc pozwala na instalację przez sieć bez dodatkowych wrapperów (wystarczy podać, jako miejsce położenia pakietów, lokalizację zaczynającą się od http:// lub ftp://) więc uaktualnienia pojedynczych paczek są bardzo łatwe i szybkie.

Dla przypadków, w których na kilku serwerach mam identyczne środowiska, stosuję następującą metodę: wydzielone miejsce, w którym wykonuję i testuję instalację a na serwerach produkcyjnych skrypt, który za pomocą rsync synchronizuje całe drzewko /usr/pkg – działa to doskonale.

Jeśli chodzi o elastyczność, to rpm czy dpkg zostają naprawdę daleko w tyle. W pliku konfiguracyjnym pkgsrc można podać interesujące nas opcje (np. dla dovecota wsparcie dla ipv6/ssl/postgresa) i budować dokładnie takie paczki, jakie nas interesują. Podobnie możemy pilnować uidów/gidów przeznaczonych dla poszczególnych użytkowników wykorzystywanych przez aplikacje (użytkownicy Debiana znają ten ból).

Gdy potrzebujemy określonego zestawu oprogramowania, to przebudowa jego nowszych wersji może polegać na wydaniu jednego polecenia "make package" – wystarczy przygotować sobie, śmiesznie prosty, plik będący definicją "meta-pakietu". Czyli pakietu z pustą zawartością, zawierającego zależności od X wybranych aplikacji. System sam zbuduje, zainstaluje i spaczkuje wszystkie potrzebne programy. Przydaje się, gdy chcemy wykonać jakieś poważniejsze uaktualnienie i naprawdę nie mamy ochoty wchodzić do trzydziestu czy czterdziestu katalogów, by napisać w nich oddzielne "make".

Ogólnie, zalet pkgsrc ma wiele (co mogę napisać jako osoba tworząca kiedyś rpmy i regularnie przebudowywująca deby). Wymaga wyrobienia sobie pewnych nawyków i czasem wiąże się z pewnym kłopotliwymi sytuacjami, ale gdy opanuje się to narzędzie, to naprawdę można wiele (i bez wysiłku) dokonać.