Zamiast pisać opracowanie i dumnie zamieszczać je jako news, postanowiłem polemizować w sposób oczywisty, czyli za pośrednictwem komentarza.

TheBlackMan, podobnie jak inni zwolennicy Wolnej Kultury, operuje argumentem, że prawa autorskie tożsame są z pozycją monopolistyczną.

Ładny chwyt erystyczny, mający dać do zrozumienia czytelnikowi, że to pogląd _wyłącznie_ zwolenników Wolnej Kultury, co nie jest zgodne z prawdą. Por. „Mikroekonomia”; Begg, Fischer & Dornbusch, W-wa 2007 s. 524:

Własność intelektualna stanowi prawną gwarancję, że twórca nowej wiedzy może, przez pewien okres, traktować ją niczym przynoszący dochód składnik aktywów. W przypadku wynalazków ten przejściowy monopol prawny jest nazwany patentem, a w przypadku dzieł literackich lub muzycznych prawami autorskimi.

Książka to uznany podręcznik akademicki autorstwa uznanych ekonomistów. Ale z nimi już trudniej byłoby polemizować niż z jakimś TheBlackManem, prawda?

Wychodzi więc na to, że Paul McCartney ma monopol na rynku… piosenek napisanych przez Paula McCartneya.
Tak więc posiadanie przez Paula McCartneya praw wyłącznych do swoich piosenek nijak nie umożliwia TheBlackManowi zajmowania się muzyką, więcej, nawet muzyką stylistycznie do Paula McCartneya zbliżoną

Wniosek idiotyczny, gdyż z konstatacji w pierwszym zacytowanym zdaniu płynie jedna implikacja: że posiadanie przez p. McCartneya monopolu na swoje piosenki nijak nie umożliwia zajmowania się muzyką p. McCartneya. Co więcej, mimo próby przedstawienia argumentu w absurdalnym świetle, sprawa „stylistycznej bliskości” wcale nie jest oczywista – polecam film „Good copy, bad copy” który m.in. o tym traktuje.

Podobnie ma się sprawa z monopolem Microsoftu. (…) Przeprowadźmy eksperyment myślowy: czy gdyby MS Windows nie było chronione prawem autorskim, to producenci komputerów by go nie instalowali? Ależ oczywiście by instalowali, nawet więcej, bo byłoby za darmo.

Czy autor odróżnia system operacyjny Windows (na który Microsoft ma zagwarantowany prawnie monopol) od rynku systemów operacyjnych (gdzie monopol nie ma nic wspólnego z prawami własności intelektualnej)?

Analogicznie jest z „monopolem” patentowym. O ile można argumentować, że monopol telekomunikacyjny w USA był wynikiem patentu Bella na telefon, to nie można zastosować tego argumentu do wyjaśnienia powstania monopolu telekomunikacyjnego w Polsce, gdzie patent ten nie
obowiązywał.

Czy autor zna różnicę między aparatem telefonicznym (opatentowanym przez Bella) a usługami telekomunikacyjnymi (na rynku których jest w Polsce monopol)?

Jak widać, argument monopolu oparty jest na manipulacji terminologicznej i nie ma potwierdzenia w praktyce.

Przecież wiedziałeś to od początku, prawda? 😉

Drugiego rozdziału nie komentuję, gdyż argumenty do których odnosi się autor skomentowałem pod artykułem TheBlackMana.

ERRATA: Akapit o TheBlackManie i McCartneyu powinien brzmieć:

Tak więc posiadanie przez Paula McCartneya praw wyłącznych do swoich piosenek nijak nie uniemożliwia TheBlackManowi zajmowania się muzyką, więcej, nawet muzyką stylistycznie do Paula McCartneya zbliżoną (czyli nie monopolizuje rynku).

W PDF-ie jest "umożliwa", co zaprzecza sensowi całego wywodu.

Część 2 jak najbardziej przeczytam. Część prawna mnie nie bardzo interesuje, gdyż jest to jedynie prawo. W dodatku, to nigdzie w prawie chyba nie pojawia się pojęcie "własność intelektualna".

Być może w części ekonomicznej też pojawią się liczby wyssane z palca czy dziwne argumenty typu: "Jeżeli ktoś nie kupi naszej licencji, to stracimy na tym pieniądze". Mam jednak nadzieję, że zrozumiem ekonomiczne uzasadnienie robienia z ludzi niewolników i pozbawiania ich własności materialnej, by wydawca miał nadal określone prawa do już "sprzedanej" rzeczy.

Tworzycie jakiś miszmasz nie z tej Ziemi. Generalizacja na generalizacji. Problem na prawdę nie leży w samej idei ochrony własności intelektualnej, a w tym jak ta ochrona jest wykorzystywana. (Wszystkie liberalne licencje jak GPL BSD czy nawet WTFPL to klasyczne wykorzystywanie OCHRONY własności intelektualnej.)

Co więcej sama ochrona własności intelektualnej jest niezmiernie zróżnicowana w poszczególnych krajach, dodatkowo nakłada się na to odmienność systemu prawnego kontynentalnego od anglosaskiego.

Próba ujęcia całości problemu to nie jest materiał, który zmieściłby się w kilkusetstronicowej monografii, a co dopiero na blogach – tym pozostaje tylko "przekomarzanie się" zazwyczaj zakończone ostrym flame'em :/