16 sierpnia Wildfire Games wydał wersję Alfa 1 gry 0 A.D. o nazwie kodowej Argonaut. To pierwsza grywalna wersja w 9-letniej historii powstawania tej gry.
Co nowego przynosi wydanie?
Jednostki zachowują się ofensywnie mając w polu widzenia przeciwnika.
Zwierzęta otrzymały sztuczną inteligencję (AI) i m. in. uciekają przed atakiem
Dodano 2 nowe mapy: Arcadia i Hellenized Egypt
wiele innych nowości
Należy dodać, że grywalna jest tylko gra wieloosobowa – gracz komputerowy nie ma jeszcze zaimplementowanego AI.
Nazwa kodowa „Argonaut” została nadana na cześć greckich bohaterów, którzy wraz z Jazonem wyruszyli w poszukiwaniu Złotego Runa. Nazwa pochodzi od ich statku, Argo, którego budowniczym był Argus.
Gra dostępna jest na platformę Linux, Mac oraz Windows.
Na początku trochę zacinał mi się kursor na planszy startowej, ale po paru sekundach ten problem sam ustąpił. Zrobiłem krótką rundę w trybie pojedynczego gracza. GRA JEST REWELACJA! 🙂 i nie ma się czemu dziwić, bo to ulepszona wersja klasyka! (AoE) 🙂
Ale o co chodzi? Kolejne truchlo ze stajni open source aspirujace
do poziomu jakie komercyjne gry mialy 10 lat temu, a ktorym
dzieci – lino beda sie mogly poonanizowac „no ale mam zrodla!”
Mówcie co chcecie ale ja wole sie onanizować przy wydaniu alpha której poziom komercyjne tytuły miały 10 lat temu…
niż onanizować się pisząc komentarze, wymyślając nowe słownictwo które zapewne w namyśle autora powinno znaleźć się w słowniku wyrazów obcych posiadając zapewne coś z pogranicza zoofilii na dysku D 😉
Ta gadka o „10 latach” jest bezzasadna. Patrząc np. na Battle for Wesnoth stwierdzam, że ani 5, ani 10 za 10 lat komercja nie będzie oferowała takich gier. Chodzi o gameplay a nie o poziom wykonania np. grafiki. Komercyjny wydawca zawsze będzie kalkulował nt. rynku i produkt skroi pod typowego konsumenta. Stąd wynika lęk przed wprowadzeniem gry zbyt trudnej, niezrozumiałej itp. Tak przy okazji, to plagą RTS jako gatunku jest niepotrzebne odmóżdzenie. Klikalna sieczka, duże zbliżenie, przerost formy nad treścią i brak…strategii. Ciekawe czy będzie tak i w tym przypadku. Tworzenie ubogich krewnych komercyjnych gier faktycznie nie ma sensu. Trzeba uderzać w nisze, tam gdzie marketoidy nie mają pomysłów.
Coś w tym jest. Jakiś czas temu moi koledzy podniecali się GTA 4 albo Crysisem, które mnie strasznie nudzą. Po względem fabuły już bardziej wciągnął mnie pierwszy Max Payne, który pomimo, iż dzisiaj nie powala grafiką to nie pozwolił mi odrywać się od monitora (człowiek był spragniony dalszego rozwinięcia fabuły). Z nowszych gier wciągnął mnie tylko Wiedźmin.
Radek ma rację. Obecnie robi się wszystko w pośpiechu. Nie raz nie zwraca się na jakość wydawanego kodu, a na termin. Wdarło się to nawet, przez korporacje/firmy do świata OpenSource(porównaj Ubuntu i Debian).
Spójrz na starsze tytuły. Zazwyczaj miały wszystko: humor, dobrze przemyślaną rozgrywkę, ciekawe zadania, a fabuła niekoniecznie była liniowa.
Obecnie to wszystko działa na zasadzie jakiejś kopiarki. Dochodzi nawet do tego, by nie być oskarżony o kopiowanie cudzych pomysłów reanimuje się starsze gry – kiedyś na osnews był nius o reanimacji dawno porzuconego projektu gry OpenSource. Po dosyć krótkim czasie firmy zaczęły reanimować wiele dawno zapomnianych, zamkniętoźródłowych i komercyjnych gier, wydając ich nowe wersje. Dlaczego firmy wolą kupić prawa do rozwiązań w jakiejś/czyjeś produkcji+fabułę+postacie, zamiast tworzyć wszystko od początku? Jak zwykle chodzi o oszczędność czasu, bo silnik gry nie pasowałby do dzisiejszych realiów.
I jeszcze jedno: wszelkie gatunki, które wymagają wysiłku twórczego upadły. Obecnie nawet gry RPG nie są rysowane, a w 3D – często ich fabuła i system nie jest najlepszy, a dosyć popularne są hack&slash. P&C praktycznie wymarło. Jedynie dzięki Wii miało jakiś swój renesans. Sprawdzają się tylko strzelanki, które jak zwykle dzieją się za czasów jakiejś wojny i zamiast fabuły tworzy się lokacje, które zazwyczaj też mają przypominać coś, co istnieje w rzeczywistości. Nawet, gdy przeczytamy, iż wielka firma wpadła na ciekawą warstwę fabularną, to szybko okazuje się, że przypomina ona coś, co już było wcześniej, jednak tytuł był mniej znany.
Strategie czasu rzeczywistego też nie mają warstwy fabularnej – po prostu jesteśmy wrzucani w wir walki, może jedynie pokaże nam się tekst z krótkim wprowadzeniem do zadania i celami misji.
Obecne gry są krótkie i mało treściwe fabularnie z kilku powodów:
1. Nowe produkcje mają coraz lepszą grafikę oraz animacje, a to wymaga więcej pracy i dłużej trwa. Przy obecnym postępie grę trzeba wydać zanim te rozwiązania techniczne się zestarzeją i tytuł nie będzie miał szans na rynku w starciu z innymi produkcjami.
2. Z powodu pkt. 1, gros pracy idzie w technikalia, a fabuła jest zaniedbywana, gdyż najzwyczajniej nie ma na to czasu i nie jest to opłacalne.
3. Większość rynku gier okupują konsole (znacznie więcej niż PC), a ich użytkownicy są dość specyficzni. Są to ludzie, którzy w większości grają po 1-2 godziny dziennie i jeśli gra jest długa, ma mniejsze szanse się sprzedać (o ile nie należy do hitowej serii), gdyż gracze konsolowi mniej chętnie kupują tytuły, co do których mają podejrzenia, że ich nie ukończą. Dodatkowo, gra w ciągu tej jednej, dwóch godzin musi gracza konsolowego zainteresować na tyle, że będzie chciał do niej wrócić kolejnego dnia, a później zakupić sequel. Z tego powodu obecnie robi się gry, w których jest dużo akcji i których fabuła szybko się rozwija oraz na tyle krótkie, aby konsolowcy je ukończyli zanim się nimi znudzą (czyli w ciągu ok. jednego tygodnia).
Rynek PC dostaje przy okazji, ponieważ większość gier na tę platformę jest portowana z konsol, a producentom nie opłaca się robić specjalnej wersji, bogatszej fabularnie tylko na „piece”. Takie czasy. „Hardcore gaming” powoli umiera, bo żyjemy coraz szybciej i wymagamy coraz ładniejszych i bardziej naturalnie wyglądających gier.
A ja znowu nie mogę się oderwać od Dungeon Master.
Zresztą to jest fenomen, bo mój 10 letni syn bardziej woli posiedzieć z DosBoksem niż pobawić się w te nowsze „hity” (ostatnio upodobał sobie SimAnt – ktoś pamięta? :))
Co do nowszych gier (OS) to jego pasją jest WesNoth, ale to już inna klasa…
Ot, ciekawostka. Ja, poważny gracz, wolę zapłacić za dopracowany produkt, szczególnie że masa dobrych gier pod Windows zaczyna się od 10zł.
Akurat gry OS to imo spora pomyłka. Dobra gra musi mieć budżet, ponieważ NIE DA SIĘ dzisiaj zrobić dobrej gry za darmo. A jeśli ktoś ją zrobi, to ceni swoją cieżką pracę i będzie wolał na niej zarobić (look @ XNA/Live & many success stories).
Tej produkcji daleko nawet do starego C&C. Aktualnie pod Windows świętuje triumfy Starcraft 2. Każdy poważny gracz da 170zł za tę grę w d… mając wszystkie darmowe. Bo to jakby tracić czas na oglądanie filmów Uwe Bola, mając do wyboru dzieła Spielberga czy Jacksona.
Krótko mówiąc – gry należą do rozrywki. Moim zdaniem rozrywka musi mieć swoją jakość, inaczej jest nudnym obowiązkiem. Oczywiście mogę się mylić.
Zapewne są ludzie, którym wystarcza hotdog na obiad, zamiast schabowego z młodymi ziemniakami i smaczną surówką. Jasne że hotdog tańszy, ale wybór pozostawiam fanom 😀
Widać, że z elektronicznymi formami rozrywki nie masz za długo do czynienia.
Są niepozorne gry które stworzone małym kosztem przykuwały miliony ludzi na lata, przykład? proszę:
tetris, blockout, space invaders, a nawet bierki, warcaby, piłka nożna – fakt trzy ostatnie bez pełnego 3D byłby niczym 😛
@peter: to, że gracze są gotowi dać 170 pln za grę która nie wnosi nic poza grafiką – która też, jak na dzisiejsze czasy, jest najzupełniej przeciętna – świadczy źle nie o pozostałych grach, tylko o samych graczach.
Czemu zakładasz, że grę będzie kupować głównie grupa, która się ślini na widok 10zł (bo będą mieli na SMSy w komUrce, ew. piwo) i zaraz poleci do mamy po kasę ?
Dokładnie 0.a.d miał być takim klonem Age of Empires. Jednak pod względem graficznym, to jest to najlepiej wyglądająca strategi real time open source i za darmo.
@Reddie: wydałem 170zł za Starcrafta2. Przy gierce bawię się wyśmienicie.
Fabułą może nie powala, ale jest. Misje są różnorodne. Multi jeszcze nie próbowałem (ale z góry wiem, ze się nie zawiodę). No i można pograć w strzelankę Lost Viking na pseudoatomacie (aluzja powaliła mnie z nóg).
Co do gier Open Source to mam jak najgorsze zdanie. Nie są to może absolutne porażki, ale praktycznie zawsze są gorsze od pierwowzoru (bo chyba wszystko poza średnio udanym Wesnoth jest kopią tytułów zamkniętych).
@Reddie: Dostałem bardzo dopracowaną kampanię z systemem nagród. Kampania jest krótsza, ale jakościowo lepsza niż ta z SC1 (budowa misji, drzewa naukowe, kupowanie umiejętności, wynajmowanie najemników, możliwość wyboru misji, rozmowa z postaciami pobocznymi, nagrody motywujące do przechodzenia misji na różne sposoby). Dostałem bardzo ciekawe podejście do tutoriali, czyli „chalange”. System wyzwań uczy cię jak grać dobrze: umiejętnie dobierać jednostki, korzystać z umiejętności i pewnie jeszcze czegoś 😉 (wszystkich jeszcze nie próbowałem).
Poza tym kupiłem SC2 nie dlatego, by coś mieć, ale po to by się dobrze bawić. I to zdecydowanie dostałem.
Sam za *craftami nie przepadam, więc nie zrozum mnie źle: według opinii które czytałem, multi w SC2 nie różni się od multi w SC1. Czy uważasz, że lepsza kampania jest warta 170 zł? Osobiście grałem w single SC1 – tu bez fajerwerków – i WC3 – gdzie misje były kalką dobrze znanych schematów ze wszystkich RTS. Jeśli w SC2 jest podobnie to uważam, że jest to obiektywnie („dobra zabawa” to kryterium subiektywne 😉 ) marny produkt, chociaż rozumiem że skoro tyle na niego wydałeś to będziesz bronił zakupu 😛
@Reddie: Schematy do pewnej granicy powielane są w każdym gatunku gier. Może zwyczajnie, w przeciwieństwie do mnie, nie lubisz RTS-ów? Co do zakupu, to była to moja najdroższa gra jaką kiedykolwiek kupiłem (trochę tego było, ale większość jest grubo sprzed pięciu lat. Mało mam ostatnio czasu na gry).
Co, Wesnoth „średnio udane”? No bez jaj. Analizuje gameplay i stwierdzam, że srednio udana jest np. cała kultowa seria HoM&M. Tyle bugów w gameplayu, paradoksów, premiowania farta nad IQ. No, ale grafika bardziej dopieszcona, a wiekszość ludzi woli sobie po prostu poklikać zamiast pogłówkowac.
@X: Wesnoth ma wciąż grafikę z lat 90-tych, to prawda, ale osobiście nie widzę w tym nic złego. Grałem trochę w kampanię i o ile na początku grało mi się całkiem fajnie, to później doszedłem do momentu w którym przekonałem się, że w zły sposób rozwijałem armię i w sumie powinienem cofnąć się jakichś 7 misji i robić je od zera. Tak też zrobiłem, ale parę misji dalej znów doznałem analogicznego wrażenia i już mi się nie chciało. Głównie to mnie zniechęca w tej grze. Za HoM&M przepadam średnio, wolę Disciples i stareńkie Warlords (na którym zresztą Wesnoth ponoć bazował).
@peter: i tak, i nie. Współczesne tytuły maja wielkie budżety, bo gracze przyzwyczaili się do 'superprodukcji’. Masy filmów, efektów i silnie dopracowanych animacji w grze. To są twoje koszty… Fabuła? Kto się teraz nią przejmuje w szczycie świetności pokolenia kopiuj-wklej.
Ale teoretycznie dobra gra powinna przyciągać właśnie fabułą. Pamiętam, ze w Heroes IV grałem w kampanie nekromantów, tylko dlatego że przyciągnęła mnie opowieść. DoW- podobnie, przy czym kolejne DoW grałem już nie zwracając uwagi na to co się w kampanii dzieje (zwłaszcza, że po dodatku WA zrezygnowali z kampanii jako takiej).
Wracając do tematu- da się zrobić taką gierkę. Przykład samego Wesnoth powinien być odpowiedzią. Problemem są oczywiście ludzie kierujący projektem- przy braku inspiracji i pasji- to nie będzie miało szans, niemniej zarówno scenariusze jak i animacje postaci mogą robić (i tworzą) wolontariusze. Czego więcej potrzeba tytułowi? Grafiki i wydajnego silnika- przykłady z odgrzanych kotletów Q2/Q3 raczej ponownie dają podstawy do tezy, że można.
Czyli? Ano na dwoje babka wróżyła- ja mocno im kibicuję. Zadanie ambitne i dość ciężkie- ale środowisko dawało radę i w takich, jak i pokazywało że nie daje rady w znacznie prostszych.
Patrz na Wesnoth i Freeciv. Są to dwie udane gry, choć ta druga ma problemy techniczne. Wesnoth ma „nowatorskie” podejście: to taki panzer general, jednak w świecie fantazy, a do tego jednostki możemy rekrutować zazwyczaj tylko w twierdzy, które występują po jednej dla każdej stron konfliktu. Jednostki awansują(każda jednostka), a my nic nie musimy budować.
Po wydaniu stabilnych wersji łatają jeszcze sporo błędów, również niekiedy z game save-ami. Gra ma mnóstwo kodu, którego obecnie mało kto rozumie i jest on sukcesywnie przepisywany wraz z koniecznością dodania nowych funkcji. Gra jest rewolucyjna, część piąta Cywilizacji w sporym stopniu bazuje na rozwiązaniach z Freeciv, mimo wszystko te rozwiązania są już dosyć leciwe, wprowadzone bardzo dawno temu, a obecnie projektowi przyświeca jedynie cel upodobnienia się do Cywilizacji. Pewne wartości są wpisane na sztywno i trudno je ustawiać z jakiegokolwiek poziomu. Problemy z formatem zestawów reguł(praktycznie uniemożliwia pisanie nowych scenariuszy). Można wymieniać. Wesnoth przy tym to wzór do naśladowania.
Zrozum, że nie wszyscy mają te same preferencje. Jeżeli ktoś twierdzi, że ma takie preferencje, bo wszyscy takie mają, to tak naprawdę jeszcze nie dorósł do dokonywania wyborów.
Kiedyś gry zapewniały rozrywkę dzięki jakiemuś zmuszeniu człowieka do wysiłku umysłowego, dzisiaj to się ludzie cieszą jak dostana 7 h akcji z przewidywalną fabułą lub jej brakiem. Konsument ma płacić szybko skończyć kupić następne itd. To samo tyczy się filmów taki Avatar nie reprezentuje sobą niczego, ba nawet fabułę ma zerżniętą, ale ludziom się podobał bo była akcja i efekty. Nic nad czym musiałby człowiek męczyć swoje półkule.
Jechanie po Avatarze jest chyba w modzie. Zgodzę się, że nie jest to wybitne dzieło, ale jednocześnie moim zdaniem lepsze, niż 90% filmów jakie powstają.
Nie wiem czy jechanie po avatarze jest w modzie, większości filmów nie oglądam, ale sa takie które ogladam i są wiele lepsze. Nie mówiąc już o klasykach kina jak „bullit”, „znikający punkt”, „easy rider” czy nie tak stary „prawdziwa historia”. Nie wiem może lubie filmy, które coś ze sobą niosą i dlatego Avatar którego widziałem w gorszej grafice już w 95 roku pod nazwą Pocahontas do mnie nie trafił. Z polskiego kina lubię filmy Koterskiego i Psy.
@konski_pytong: jeszcze nikt nie napisał gry, która absolutnie jest super dla każdego. Patrząc na War on Pacific też się zastanawiałem co ludzie widzą wpatrzeni w te prostokąciki reprezentujące bataliony- a są gracze co prowadzą kampanie w necie latami całymi.
Jak widać każdy lubi co innego.
Strategie, ale OTTD znudziło się szybciej niż się spodziewałem raptem po 3-4 dniach. Po dwóch pierwszy wszystko ok, ale potem nuda nuda nuda.. nawet wykonywanie wszystkiego estetycznie, zakładanie własnych miast czy gra po sieci – nudzi się prędzej lub później. Na usprawiedliwienie mogę dodać, że to samo miałem z Anno (która, graficznie i grywalnie jest super to nudzi się zbyt prędko). Jedynie do AoE II i III chetnie powracam nawet po latach, jak i serii GTA czy JA2..
Nadzwyczaj dobra produkcja. Jeżeli już na tak wczesnym etapie jest wystarczająco grywalna, by przyciągnąć przed ekran na dobre kilka godzin, to przyszłość maluje się w jasnych barwach. BTW – ciekawym jest, że pomimo iż jest to wersja Alpha 1, to grę zainstalować można wprost z zewnętrznego repozytorium. Żyć nie umierać. Tylko patrzeć jak zmienia się z wersji na wersję. I grać!
Różnica jest taka, że Freespace 2 było stworzone i wydane jako zamknięty, komercyjny projekt, dopiero kilka lat później udostępniono kod silnika gry. Dlatego nie można tego porównywać w żaden sposób z 0 A.D.
Żeby sobie pograć w otwartego Freespace’a i tak potrzeba płyty z oryginalnym, zamkniętym wydaniem więc w przypadku pierwotnej gry ta „reszta” nie jest aż tak imponująca. Zaliczają się do niej ulepszenia wprowadzone do silnika (i między innymi support dla Linuksa i Mac OS X), dodatkowe kampanie i mody.
Sam kod został uwolniony z tego względu, że firma Volition która napisała Freespace została wykupiona przez THQ, jednak prawa do gry były w posiadaniu Interplay. Stąd, nie mogąc już rozwijać gry, Volition udostępniała kod na otwartej licencji z zastrzeżeniem, że może być wykorzystywany jedynie niekomercyjnie (informacja z Wikipedii).
Nie mówię, że coś z tym nie tak, jednak w żadnym wypadku nie można porównywać tej gry z grami pisanymi od zera jako otwarte projekty (przynajmniej w kontekście toczącej się w komentarzach dyskusji) czy podawać za przykład dla sukcesu tego modelu.
Nie, wolna (jak u Stallmana) licencja wyklucza takie zastrzeżenie, dlatego to nie jest wolne oprogramowanie. Otwarta licencja oznacza tu tyle, że kod źródłowy jest otwarty.
Witam
Czytając wypowiedzi poprzedników dotyczących fabuły, czasu efektywnej zabawy zapraszam do zapoznania się z takimi tytułami jak „Fontier: First Encounters”. Fenomenem tej gry jest jej grywalność przy małej „wadze” – obowiązkowa pozycja dla lubiących klasykę.
A dla zainteresowanych fenomenem gry, ale z grafiką na poziomie obecnych lat zapraszam do EVE ONLINE.
Zdarzyło mi się kilkanaście lat temu zetknąć z wytworem zwanym komputerem i grami wszelkiej maści tworzonymi na tegoż. Niejedną noc i niejeden dzień poświęciłem na zmagania z nimi (zarówno komputerem jak i grami). I jakoś teraz dobrowolnie bym tego nie powtórzył. Zmagania z wyjątkowo oporną pikselozą niejednokrotnie doprowadzały do szewskiej pasji, ale co tam: ja nie przejdę?
Nie będę zawzięcie dowodził że kiedyś gry były lepsze, bo miały wciągającą fabułę itp itd… bo to nieprawda jest. Czas poświęcany na ich pokonanie wynikał zapewne z kiepskiego sprzętu i jego możliwości. Wielu rzeczy nie dało się pokonać inaczej niż metodą prób i błędów, aż w końcu udało się trafić między te dwa nieszczęsne piksele i przejść do następnego etapu.
I choć miło wspominam czasy kiedy się to działo, to bardzo daleko mi do zachwytu nad tymi grami. Główną zaletą tych gier był fakt że były. I nie było lepszych. Nawet dziesięć lat temu trudno byłoby komukolwiek odciągnąć mnie od choćby jednej kolejnej kampanii w Warcrafta czy Settlersów. Tylko teraz wolę je w znacznie lepszej, ulepszonej, rozwiniętej formie.
Więc błagam, piewcy zamierzchłych świetlanych czasów gamingu – dajcie sobie siana bo bzdury głosicie… Który z was ostatnio poświęcił wieczór na Tetrisa lub 15 plansz Boulder Dasha czy choćby Wolfensteina? Czy może akurat na jakimś portalu o grach zajeżdżaliście jakąś komercyjną produkcję niskobudżetową za jej żałosny poziom graficzny i wtórność scenariusza? Czy może te same kryteria nie mają zastosowania do produkcji OS?
Nie oszukujmy się, są one niestety mocno w tyle za aktualnymi produkcjami. I przy takim tempie rozwoju to niedługo albo im zabraknie platformy albo graczy…
Który z was ostatnio poświęcił wieczór na Tetrisa lub 15 plansz Boulder Dasha czy choćby Wolfensteina?
Tetris to obecnie niekoniecznie (chociaż zdarzają się ciężkie wypadki…) ale te pozostałe to jak najbardziej i znam parę osób co tak samo.
Czy może te same kryteria nie mają zastosowania do produkcji OS?
Nie oszukujmy się, są one niestety mocno w tyle za aktualnymi produkcjami. I przy takim tempie rozwoju to niedługo albo im zabraknie platformy albo graczy…
Ta… a niektóre gry OS/niskobudżetowe tak wciągają, że swego czasu miałem 20 stałych klientów na serwerze a reszta się dobijała ale limit był 20 (według logów). Tak samo warzone2100, co wyjdzie nowa wersja to znikam na ładny tydzień i nie ma mnie dla świata…
Zmagania z wyjątkowo oporną pikselozą niejednokrotnie doprowadzały do szewskiej pasji, ale co tam: ja nie przejdę?
Eee… nie wierzę. Ja o mało co w pory nie sikałem jak zobaczyłem zajebistą grafikę w Grand Turismo na Playstation. Heh, to już 12 lat!
Wszystkie gry z tamtego okresu miały wspaniałą grafikę (dobre tytuły) i nie było mowy o pikselozie.
Właśnie o pikselozie powinna powstać jakaś książka. Dostrzegamy ją bowiem wraz z upływem lat. Nie wiem czy oczy nie te czy cuś. Hehe. Serio, zawsze mnie to zastanawiało. 😀
A ja nadal czasem pogram sobie w Duke Nukem i pamiętam jak pierwszy raz grałem w nią na 486 80 turbo bez dźwięku bo nie było mnie stać na SB.
Dispel jest do tej pory najlepszą grą w jaką grałem.
A co do obecnych produkcji gier to równie dobrze można obejrzeć sobie film akcji.
Dodaj komentarz